مفتی زوجه خوار

خبرنگار: جناب «عبدالعزیز بن عبدالله آل شیخ»! درست است که شما فتوا داده اید: اگر مرد تا حد مرگ دچار گرسنگی شود و چیزی برای خوردن پیدا نکند، میتواند تکه یا همه گوشت بدن زن خود را بخورد؟
مفتی: چرا که نه!
خبرنگار: مطلع هستید که این فتوا، جنجال گسترده ای را در شبکه های اجتماعی به ویژه توییتر برانگیخته و کاربران را شوکه کرده؟
مفتی: البته.
خبرنگار: نظرتان در مورد این اعتراضات چیست؟
مفتی: به قطاری که حرکت نکند، سنگ پرت نمی کنند. من هم هر وقت چیزی نمی گویم، چیزی نمی گویند؛ زمانی که فتوا صادر می کنم است که اعتراضات آغاز می شود. درخت، هر چه پربارتر، افتاده تر!
خبرنگار: ببخشید، ربط این آخری با باقی فرمایشاتتان را، درنیافتم.
مفتی: ساده است. به قطار تازنده، سنگ می زنند؛ و به درخت میوه دار، چنگ!
خبرنگار: عذر می خواهم. در خصوص فتوای زن خواری تان؛ چرا به خوردن بخشی از زن اکتفا نکرده اید و خوردن همه وی را نیز مباح دانسته اید؟
مفتی: اولش فقط خوردن بخشی از زن به ذهنم رسید؛ اما بعدش که فکر کردم، دیدم زن ِ ناقص هم خودش معذب است؛ هم شوهر را معذب می کند. مدام هم باید پانسمان عوض کند. حتی ممکن است عضو خورده شده به مرور عفونی شود. دردسر داشت. بهتر دیدم اگر مردی لب به زنش زد، دیگر تا آخر تناولش کند. اینطوری کاملا دو روح می شوند در یک بدن.
خبرنگار: جناب مفتی! این پیشنهاد هم از طرف شما بوده که سربازی در عربستان اجباری شود؛ درست است؟
مفتی: باید اعتراف کنم که این یکی کاملا ابتکار خودم نبود. دیدم قطر و امارات و کویت سربازی را اجباری کرده اند، گفتم عربستان عقب نماند. البته دارم روی جزئیات بیشتر و خلاقانه تر طرحم کار می کنم.
خبرنگار: می توانید توضیح دهید؟
مفتی: ببینید؛ ما برای زنان داعش گرا، طرح «جهاد نکاح» را کلید زدیم و انصافا خوب جواب داد. در عربستان هم می توان «سربازی نکاح» را اجرایی کرد.
خبرنگار: به نظرتان این کار ضرورتی دارد؟
مفتی: از کجا معلوم؟ شاید در حمله زمینی، یمنی ها نیروهای ما به محاصره درآوردند و آذوقه سربازان کم آمد.
خبرنگار: شما که تا این حد مایل به گسترش فعالیت های زنان هستید، ممکن است روزی رانندگی را هم برای آنها مجاز اعلام کنید؟
مفتی: خیر! هرگز! ابدا! حتی اگر یک روز اسلحه هم دستشان بدهیم، حق ندارند پشت رول تانک و نفربر بنشینند.
خبرنگار: در پایان اگر صحبت خاصی دارید، می شنویم.
مفتی: ما در گذشته اشتباه می کردیم. دختران را نباید زنده به گور کرد؛ آنهم پیش از آنکه پروار شوند. کسی چه می داند؟ شاید قحطی آمد و ارزاق کم شد. در این صورت، اگر زنی نباشد، مرد برای صبحانه و ناهار و شام، چه عقد کند؟

منبع:bezangah.net