بسم الله الرّحمن الرّحیم
به عموم جوانان در اروپا و امریکای شمالی
حوادث اخیر در فرانسه و وقایع مشابه در برخی دیگر
از کشورهای غربی مرا متقاعد کرد که درباره‌ی آنها مستقیماً با شما سخن
بگویم. من شما جوانان را مخاطب خود قرار میدهم؛ نه به این علّت که پدران و
مادران شما را ندیده می‌انگارم، بلکه به این سبب که آینده‌ی ملّت و
سرزمینتان را در دستان شما میبینم و نیز حسّ حقیقت‌جویی را در قلبهای شما
زنده‌تر و هوشیارتر می‌یابم. همچنین در این نوشته به سیاستمداران
و دولتمردان شما خطاب نمیکنم، چون معتقدم که آنان آگاهانه راه سیاست را از
مسیر صداقت و درستی جدا کرده‌اند.
سخن من با شما درباره‌ی اسلام است و به‌طور خاص،
درباره‌ی تصویر و چهره‌ای که از اسلام به شما ارائه میگردد. از دو دهه پیش
به این سو ــ یعنی تقریباً پس از فروپاشی اتّحاد جماهیر شوروی ــ تلاشهای
زیادی صورت گرفته است تا این دین بزرگ، در جایگاه دشمنی ترسناک نشانده شود.
تحریک احساس رعب و نفرت و بهره‌گیری از آن، متأسّفانه سابقه‌ای طولانی در
تاریخ سیاسی غرب دارد.
